Over veulentjes enzo..

Hey..

Foto's: http://www.mijnalbum.nl/Album=E84DVEZP

Ja, het is weer een tijdje geleden maar het komt er iedere keer niet van. Nou.. Nu wel dus.. Na de torado van laatst hebben we nog 1 tornadowaarschuwing gehad, maar dat was in het zuiden van Georgia. Hier hebben we niks van gehad. Vorige week was het flink regenachtig maar deze week wordt er aardig wat zon verwacht.

Een dikke week geleden hebben we geholpen met de geboorte van een veulentje! De merrie Terry is van andere mensen en staat hier in de barn. We hadden het camerasysteem opgehangen en waren ‘on foal watch’. ’s Nachts ploegendiensten van 2 uur voor de tv. Dat hebben we 3 dagen gedaan. Ze bleef maar heen en weer lopen in de stal en er kwam maar geen veulentje.

Toen tijdens derde nacht hoorden we Gina door de gang schreeuwen ‘The water’s breaking!!!’ Snel eruit en naar de barn, Terry lag al op de grond het veulen te positioneren. Het veulen was nog steeds op de kop dus Gina moest erbij om het rechtop te krijgen. Na wat opstaan en liggen van het paard leek het erop dat alles goed was en Terry begon te persen. Paar minuten later was het zover. Een jochie. Erg leuk om bij te zijn.

Aan het begin van deze week was het weer zover. Hope, een eigen merrie was uitgeteld en we waren weer op ‘foal watch’. Gina was in Florida voor een bezoekje aan haar ouders. We hadden gehoopt dat het zou gebeuren toen ze er nog was maar nee dus. De tweede nacht werden we weer uit onze slaap gerukt, het ging gebeuren. Omdat Marijke kraamverzorgster is geweest was zij uiteraard de aangewezen persoon om de bevalling te doen. Niet lang nadat we in barn waren aangekomen lag Hope al op de grond en begon te persen. Toen de beide voorbeentjes eruit waren begonnen er wat darmen naar buiten te komen, foute boel dus. Hope was zo hard aan het persen dat het onmogelijk was om de darmen tegen te houden en al helemaal om ze terug te duwen. Heidi probeerde de darmen tegen te houden terwijl Marijke en ik het veulen naar buiten aan het loodsen waren. Dat lukte. Toen het veulen eruit was (weer een kereltje) bleef Hope liggen en had Marijke de dierenarts al aan de telefoon. Er was teveel darm naar buiten gekomen dus Hope moest ingeslapen worden. De dierenarts zei dat we er niks aan konden doen en dat het niet uit maakte wie er op dat moment bij was. Dat was dus wel een geruststelling. De dierenarts was onderweg en Hope was inmiddels in de hoek gaan liggen. Marijke had Hope al een verdovingsspuit gegeven. Heidi was bij Hope en ik heb het veulentje helemaal afgedroogd met een handdoek. Gina was aan de telefoon en ze had alles op de camera gezien via het internet. Ze was ondertussen al van alles op de hoogte. Even later kwam de dierenarts en hij heeft Hope geëuthanaseerd. Erg emotioneel allemaal.

Omdat wij er bovenop zaten besloot Gina dat wij het veulentje een naam mochten geven. De naam van zijn vader is Ruben O dus het moest beginnen met een R. RUUD! Nou nee. Het kiezen van een naam was vrij lastig. Marijke was intussen even in het huis geweest en had het message board gecheckt van de site waar de camera’s op staan. Tenminste 25 tot 30 mensen hadden het geheel zien gebeuren op internet en een vrouw uit Canada had het over ‘A Bright Ray of Hope’. Dat klonk zo goed en het was meteen een ode aan zijn inmiddels overleden moeder Hope. Omdat het met een R moest beginnen hebben we Bright eraf geknipt dus zijn naam is Ray of Hope.

We hebben Ray in de kelder gestopt met hooibalen als muur en schaafsel als grond. We geven hem om de 3 uur melk en rennen de hele dag met hem door de tuin. Hij geniet erg van een huis vol ‘human mommy’s’ en groeit heel snel.

De elfde van deze maand is Merrie Sam aan de beurt en we hopen dat deze bevalling wat beter gaat...``

Over een kleine twee weken gaan we naar Canada! Daar kijken we erg naar uit.. We maken voordat we gaan waarschijnlijk nog wel een waarbenjij-tje.

Nou, dat was het wel voor nu.. Wij gaan nu naar de barn, voeren..

Groetjes Marijke en Ruud.